Ανακαλύπτοντας την πράσινη «καρδιά» της Θάσου
Για μένα η Θάσος είναι το πράσινό της. Υπήρξαν πολλές στιγμές που έπρεπε να θυμίσω στον εαυτό μου ότι βρίσκομαι σε ελληνικό νησί και όχι σε κάποιο προορισμό της ηπειρωτικής Ελλάδας. Το πράσινο τοπίο της Θάσου είναι τόσο πλούσιο και ζωηρό που δεν μπορούσα να σταματήσω να το θαυμάζω σε κάθε γωνιά του. Η επιφάνεια των δασών της γεμάτη πτυχώσεις σαν να έχει καλύψει κάποιος το νησί με το πιο όμορφο πράσινο τραπεζομάντηλο από πεύκα και έλατα.
Συστάδες από τραχεία πεύκη που καλύπτουν το μεγαλύτερο μέρος της και όσο ανεβαίνεις σε υψόμετρο μπλέκονται με μαύρη πεύκη σε μια μαγική αντίθεση. Στα πιο ψυχρά και υψηλά σημεία του νησιού, κυρίως προς Ποταμιά και Θεολόγο, βλέπεις εντυπωσιακά έλατα, ενώ στα παράλια, τα ελαιόδεντρα κυριαρχούν στο τοπίο.
Οι ελαιώνες, ευλογημένοι ως είναι, προσθέτουν μια ξεχωριστή πινελιά στη φυσική ομορφιά της Θάσου. Ο αέρας είναι γεμάτος αρώματα πεύκου, θυμαριού και λεβάντας που δημιουργούν μια αίσθηση ευεξίας και αναζωογόνησης, κάτι που σε κάνει συνεχώς να αναρωτιέσαι πώς θα ‘’φέρεις’’ έστω λίγη από αυτή την κυριολεκτικά θεϊκή ποιότητα στην καθημερινή σου πρακτική, αυτή την επαφή με τη φύση.
Aίσθηση ελευθερίας στο Υψάριο Όρος
Το Ψάρι, η υψηλότερη κορυφή της Θάσου, στα 1.204 μέτρα ύψος, ήταν ίσως το πιο αγαπημένο κομμάτι του ταξιδιού μου. Η ανάβαση στο Υψάριο Όρος και τα μονοπάτια που διασχίζουν τα δάση της περιοχής προσφέρουν μια ανεπανάληπτη θέα και μια αίσθηση βαθιάς σύνδεσης με τη φύση. Καθώς ανεβαίνεις, το τοπίο μεταμορφώνεται συνεχώς. Συνάντησα σχιστόλιθους και μάρμαρα, υλικά που μαρτυρούν την πλούσια ιστορία του νησιού. Αυτά τα στοιχεία πρόσθεσαν μια επιπλέον διάσταση στην εμπειρία μου, δίνοντάς μου την ευκαιρία να θαυμάσω όχι μόνο τη φυσική ομορφιά αλλά και τη γεωλογική ποικιλομορφία της Θάσου.
Ο δρόμος γίνεται πιο απότομος, με καταπράσινες πλαγιές γεμάτες ελαιώνες και πευκοδάση να παίρνουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Ο πλούτος της φύσης σε αφήνει με το στόμα ανοιχτό, τεράστιες φτέρες ορθώνονται μπροστά σου, ενώ οι ήχοι των πουλιών και των τρεχούμενων νερών σε συνοδεύουν σε κάθε βήμα, προσφέροντας μια αίσθηση ηρεμίας και γαλήνης. Όπως μου αρέσει πάντα να λέω, ‘’ η φύση είναι η θεραπεία μας’’.
Όταν έφτασα στην κορυφή του Υψάριου, η θέα ήταν πραγματικά συγκλονιστική. Η αίσθηση της ελευθερίας και της πληρότητας που ένιωσα ήταν ανεκτίμητη. Από εκεί, μπορούσα να δω το Αιγαίο Πέλαγος να απλώνεται μπροστά μου, προσφέροντας μια πανοραμική θέα που εκτείνεται μέχρι τα γύρω νησιά και τη μακρινή ακτή της Καβάλας. Ξάπλωσα σε ένα άνοιγμα της κορυφής, απολαμβάνοντας το τοπίο και το αίσθημα της κατάκτησης, και πέταξα από πάνω μου όχι μόνο την κούραση αλλά και την ‘’πόλη’’ που κουβαλούσα μαζί μου τόσες μέρες.
Ακούγοντας τους ήχους της φύσης
Μετά την ανάβαση στο Υψάριο Όρος αποφάσισα να ανακαλύψω και άλλες φυσικές ομορφιές της Θάσου. Το νησί είναι γεμάτο από μικρές, πράσινες οάσεις που προσφέρουν απίστευτη ηρεμία. Oι καταρράκτες στις Μαριές αλλά και η λίμνη Μαριών είναι ένα από τα καλά κρυμμένα διαμαντάκια.
Οι καταρράκτες στις Μαριές μπορεί να μην είναι πολύ μεγάλοι, αλλά η ομορφιά τους είναι εκπληκτική. Το νερό πέφτει από ψηλά βράχια και σχηματίζει μικρές πισίνες, οι οποίες είναι ιδανικές για δροσερές βουτιές τις ζεστές καλοκαιρινές ημέρες. Ο πρώτος καταρράκτης, που βρίσκεται στην άκρη της λίμνης, είναι εύκολα προσβάσιμος. Ο δεύτερος καταρράκτης είναι λίγο πιο μακριά, αλλά εξακολουθεί να βρίσκεται στην ίδια πλευρά. Ο τρίτος καταρράκτης, που απαιτεί μεγαλύτερη προσπάθεια για να φτάσεις, είναι και ο πιο εντυπωσιακός απ’ όλους.
Κάθε βήμα και ένα βασίλειο παραμυθένιας ομορφιάς απλώνεται στα πόδια σου. Η Λίμνη Μαριών είναι μαγευτική, καθώς περνά μέσα από πυκνά δάση και αποτελεί ένα γαλήνιο καταφύγιο όπου μπορείς να χαλαρώσεις. Εκεί ξάπλωσα στο χορτάρι, ακούγοντας μόνο τους ήχους του δάσους και θαυμάζοντας τα χρώματα της λίμνης. Το πιο ωραίο κομμάτι αυτής της εξερεύνησής μου ήταν ότι δεν είχα την παραμικρή ιδέα ότι υπάρχει τέτοιο μέρος στη Θάσο, που ξεπέρασε κάθε προσδοκία μου.
Ταξίδεψε πίσω στον χρόνο στο χωριό Κάστρο
Οφείλω να ομολογήσω ότι το χωριό Κάστρο είναι από τα μέρη που πας και εύχεσαι να μπορούσες να αγοράσεις ένα σπίτι, για να ‘’λουφάξεις’’ για πάντα μέσα στη γοητεία του. Το Κάστρο είναι ένα από τα πιο σημαντικά αξιοθέατα του νησιού και βρίσκεται κοντά στα Λιμενάρια. Η πρώτη ματιά του μεσαιωνικού οικισμού είναι απρόσμενη, καθώς παραμένει κρυμμένος από τον δρόμο μέχρι την τελευταία σχεδόν στιγμή. Ένας από τους λόγους ήταν οι πειρατές που ‘’ρήμαζαν’’ το νησί και οι κάτοικοι αναγκάστηκαν να χτίζουν τα χωριά τους ορεινά, ώστε να έχουν χρόνο να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους πριν εμφανιστούν οι κουρσάροι.
Για πολλούς αιώνες, το Κάστρο υπήρξε το κέντρο του νησιού. Με την έλευση του 20ου αιώνα, η Θάσος γνώρισε την ανάπτυξη της μεταλλευτικής εκμετάλλευσης στα Λιμενάρια, γεγονός που οδήγησε στη σταδιακή εγκατάλειψη του Κάστρου, καθώς οι κάτοικοι αναζήτησαν εργασία στα παράλια. Μέχρι το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και του Εμφυλίου, το Κάστρο είχε μετατραπεί σε έναν ερειπωμένο οικισμό, αλλά διατήρησε τη μεγάλη πολιτιστική του αξία.
Όμως η ζωή επανήλθε σε αυτό τον οικισμό όπου, περπατώντας στα σοκάκια του, νιώθεις να ταξιδεύεις πίσω στο χρόνο. Τα παλιά αρχοντικά και η εκκλησία του Αγίου Αθανασίου καλωσορίζουν τους επισκέπτες που θέλουν να πάρουν μια γεύση από τη ζωή των περασμένων εποχών στο νησί. Η αρχιτεκτονική των κτιρίων, η οποία μαρτυρά την ιστορία και την κουλτούρα του τόπου, σε κάνει να αισθάνεσαι την αυθεντικότητα και τη γοητεία του παρελθόντος.
Αν βρεθείς στο Κάστρο, πρέπει οπωσδήποτε να γνωρίσεις τον κύριο Κώστα και να ‘’αράξεις’’ στο καφενείο στην πλατεία του χωριού, να ακούσεις τις ιστορίες του και κυρίως να λύσεις τους γρίφους που βάζει στους επισκέπτες μέχρι να ‘’λυθούν’’ από τα γέλια οι ίδιοι, καθώς τους γρίφους μόνο η εγγονή του καταφέρνει να τους λύσει.
Όσο για εμένα, έδωσα υπόσχεση στον εαυτό μου να γυρίσω πίσω για εκείνη τη θέα στην άκρη του χωριού. Εκείνη τη θέα που δεν υπάρχουν λόγια να την περιγράψω, αλλά η ενέργειά της σε κάνει να αλλάζεις προοπτική για πολλά πράγματα που συμβαίνουν στη ζωή σου.
Ένας συνδυασμός ιστορίας και φύσης στην Αλυκή
Μια στενή λωρίδα γης πάνω στη θάλασσα χωρίζει στα δύο την Αλυκή, σε δυο εντυπωσιακούς κόλπους. Η Αλυκή στη Θάσο είναι ένα από τα πιο μαγευτικά σημεία του νησιού, βρίσκεται στη νοτιοανατολική πλευρά του και νιώθεις σαν να μεταφέρεσαι πίσω στον χρόνο, σε μια εποχή όπου η ιστορία και η ομορφιά ήταν άρρηκτα συνδεδεμένες. Στην αρχαιότητα, η Αλυκή ήταν ένα σημαντικό εμπορικό κέντρο και φυσικό λιμάνι αφιερωμένο στους Διόσκουρους, τους προστάτες των ναυτικών. Ακόμα μπορείς να δεις πάνω στα μάρμαρα τα ονόματα των ναυτικών και τις ευχές για καλό ταξίδι. Κατά την ελληνική, ρωμαϊκή και βυζαντινή εποχή, η περιοχή άνθισε χάρη στην εξαγωγή του περίφημου λευκού θασίτικου μαρμάρου.
Αυτό το μάρμαρο ήταν περιζήτητο και εξαγόταν σε όλο τον τότε γνωστό κόσμο, γεγονός που συνέβαλε στην οικονομική άνθηση της περιοχής, και μάλιστα στην πίσω πλευρά του ακρωτηρίου μπορείς να θαυμάσεις το αρχαιότερο λατομείο μαρμάρου. Τα χρώματα της θάλασσας είναι από μόνα τους αρκετά για να σε κάνουν να μην θες να φύγεις από την παραλία. Μάλιστα ο πιο κοινωνικός κόλπος, με τις ξαπλώστρες και τα ταβερνάκια και τις μεσογειακές λιχουδιές που σου ‘’σπάνε’’ τη μύτη είναι ό,τι πρέπει για να περάσεις όλη την ημέρα εκεί μέχρι το ηλιοβασίλεμα. Αν θέλεις την ησυχία σου, μπορείς να κολυμπήσεις στον πιο ήσυχο κόλπο μπροστά στα αρχαία, νιώθοντας βαθιά ευγνωμοσύνη για την πρόσβαση που σου δίνει η ιστορία σε αυτό το μοναδικό μέρος.
Δεκάδες παραλίες για κολύμπι
Οι παραλίες της Θάσου αποτελούν ένα κεφάλαιο από μόνες τους και θα χρειαζόμουν άπειρες σελίδες για να περιγράψω τις κυριολεκτικά χρυσές τους αμμουδιές που λάμπουν σαν τις αντικρίζεις και τα επιβλητικά σμαραγδένια τοπία που απλόχερα σου προσφέρει το νησί. Και η αλήθεια είναι - και όταν επισκεφθείς τη Θάσο θα με θυμηθείς - ότι δεν μπορείς να διαλέξεις, γιατί η κάθε παραλία είναι τόσο μοναδική που σε κάνει να νιώθεις τυχερός για το γεγονός ότι μπορείς να τις ‘’γευτείς’’ όλες. Ο Παράδεισος, ο Αρσανάς, η Ψιλή Άμμος, η Χρυσή Αμμουδιά και η Σαλιάρα είναι λίγες από αυτές που θα αναφέρω με την ελπίδα ότι θα επιστρέψω σύντομα στη Θάσο για τις εξερευνήσω όλες.
Θα σταθώ όμως στην Γκιόλα, την οποία για χρόνια έβλεπα σε φωτογραφίες στα social media και πάντα αναρωτιόμουν αν αυτό που βλέπω είναι αληθινό.
Η Γκιόλα, αυτό το μαγευτικό φυσικό "κολυμβητήριο", είναι από τα μέρη που σε κάνουν να νιώθεις πως ανακάλυψες ένα μικρό κομμάτι ενός χαμένου κόσμου, που υπάρχει μόνο στα μυθιστορήματα. Χωμένη μέσα στους βράχους της νότιας ακτής του νησιού, αυτή η φυσική πισίνα με τα πεντακάθαρα, τιρκουάζ νερά και τα μικρά ψαράκια, ανέγγιχτη και άγρια, είναι η απόδειξη του πώς η τέχνη του ταξιδιού και η εξερεύνηση νέων προορισμών σε κάνουν να νιώθεις ζωντανός.
Θασίτικη κουζίνα και ντόπια προϊόντα
Κάθε επίσκεψη στη Θάσο είναι μια ευκαιρία να “βυθιστείς” σε έναν κόσμο γεμάτο αρώματα και γεύσεις που σε συνδέουν με την καρδιά της ελληνικής παράδοσης.
Η κουζίνα της Θάσου αποτελεί έναν αληθινό θησαυρό, πλούσιο σε αυθεντικές και απλές γεύσεις. Τα προϊόντα που χρησιμοποιούνται προέρχονται κυρίως από τοπικούς παραγωγούς και η ποιότητά τους είναι εξαιρετική. Το ελαιόλαδο και το μέλι είναι μόνο δύο από τα πολύτιμα συστατικά της γαστρονομικής παράδοσης του νησιού, με ανυπολόγιστη αξία. Αν μπορούσα να περιγράψω τη Θάσο με μια εικόνα θα ήταν αυτή της τέλειας ‘’βουτιάς’’ του ψωμιού στο ελαιόλαδο. Δεν χρειάζεται τίποτα περισσότερο για να γευτείς το νησί. Τα κλαδιά των ελαιόδεντρων αφηγούνται ιστορίες αιώνων και αποτελούν την καρδιά της θασίτικης κουζίνας, ενισχύοντας με βάθος και χαρακτήρα τις σαλάτες, τα μαγειρευτά και τα ψητά πιάτα.
Και κάπως έτσι το χρυσό του παρθένου ελαιόλαδου δίνει τη σειρά του στο χρυσό του μελιού. Οι μέλισσες αγαπούν το νησί, τα άνθη κουμαριάς, μυρτιάς, λυγαριάς και κυρίως τα πεύκα, και μας χαρίζουν μέλι με απίστευτη γεύση και άρωμα. Μια δοκιμή με γιαούρτι με μέλι σίγουρα θα σε πείσει.
Όμως οι γευστικοί θησαυροί δεν τελειώνουν εδώ, αφού ο βυθός του Αιγαίου προσφέρει καθημερινά στα ταβερνάκια και τα εστιατόρια της Θάσου φρέσκα θαλασσινά, τα οποία σε συνδυασμό με άλλες ελληνικές λιχουδιές, όπως κολοκυθάκια τηγανητά και γαύρο ξιδάτο, είναι απλά ανεπανάληπτα.
Εις το επανιδείν
Το τελευταίο μου πρωινό με βρίσκει στο καράβι της επιστροφής με ένα αίσθημα χαρμολύπης, αφού ιδανικά θα ήθελα να μείνω περισσότερο στο νησί για το χορτάσω. Αλλά αποφάσισα ότι δεν θα πω αντίο αλλά ‘’Εις το Επανιδείν’’. Η Θάσος ζει και αναπνέει μέσα από τη σημαντικότητα των αρχαιολογικών της χώρων, την παράδοση των χωριών της, τη φιλοξενία των ντόπιων της και τη μαγεία της φύσης και των παραλιών της.
