Απανωτές εικόνες έρχονται στο μυαλό, κάθε φορά που ανεβαίνω τον λόφο για το καθιερωμένο Φεστιβάλ της Σάνης στη Χαλκιδική το οποίο χρωματίζει, τα καλοκαιρινά όνειρα μου
ΧΡΟΝΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ
Όσο χρειάζεσαι για να φας μια χωριάτικη σαλάτα

Απανωτές εικόνες έρχονται στο μυαλό, κάθε φορά που ανεβαίνω τον λόφο για το καθιερωμένο Φεστιβάλ της Σάνης στη Χαλκιδική το οποίο χρωματίζει, τα καλοκαιρινά όνειρα μου: όλα εδώ είναι χαραγμένα και σχεδιασμένα σύμφωνα με την ομορφιά του τοπίου και με τους εκλεπτυσμένους ήχους, όπου το καθετί αποκαλύπτεται στη μοναδικότητα του. Ο,τι και αν κοιτάξω, έχω την αίσθηση ότι το βλέπω πρώτη φορά αλλά και είμαι σίγουρη ότι θα μείνει εκεί για να με περιμένει και την επόμενη χρονιά με την ίδια βεβαιότητα του μόνιμου, απαράλλαχτου παραδείσου: θυμάμαι εκείνη την απαράμιλλη αίσθηση ότι τα αστέρια ενώνονται με τον λόφο όταν πρωτοάκουσα τη μαγική φωνή της Κασάνδρα Γουίλσον, την ανατριχίλα από τους ήχους του δοξασμένου τρομπετίστα Τέρενς Μπλάνχαρντ, τη βεβαιότητα ότι  η βελούδινη φωνή και το σεπέτο της Τέρι Λιν Κάρινγκτον μού χαιδεύει ερωτικά τα μαλλιά ή το κλάμα με τους στίχους «there was a boy/a very strange enchanted boy» από τη συγκλονιστική ερμηνεία του Κέρτ Έλινγκ, το καμάρι της Blue Note, το περιπετειώδες καλοκαίρι του 2015-πραγματικά δεν θα ξεχάσω αυτή τη σκηνή στη ζωή μου ποτέ.

Αλλά τι να πρωτοθυμηθείς και τι να αφήσεις από το μοναδικό φεστιβάλ που κρατάει, 26 χρόνια τώρα, ψηλά τον πήχη όντας το μοναδικό στην Ελλάδα που δεν έχει κάνει ούτε μια φορά εκπτώσεις αποτελώντας πλέον θεσμό; Πολλά αστέρια που τώρα θεωρούνται πρώτης γραμμής ‘βαπτίστηκαν’ εδώ ή άφησαν το δικό τους στίγμα στον λόφο: Ντι Ντι ΜπρίτζουότερΚασάνδρα ΓουίλσονΓιαν Τιρσέν, η αείμνηστη Σεζάρια Εβόρα-πάντα ξυπόλητη, λίγο μετά τη βροχή-Άλισον Μουαγιέ, Αρτούρο Σαντοβάλ, Τσούτσο Βαλντές για να αναφέρουμε μερικούς αλλά και αμέτρητους, δικούς μας Έλληνες: ο Δημήτρης Παπαιωάννου ανέβηκε στον (ιερό) λόφο λίγο προτού πάρει το χρίσμα στην Ολυμπιάδα και ο Διονύσης Σαββόπουλος αποφάσισε να γιορτάσει, εδώ, τα σημαδιακά 50α γενέθλια του σε μια βραδιά όπου προσγειώνονταν αερόστατα και αποθεώνονταν οι μουσικές. Κάθε επισκέπτης έχει κάτι να καταθέσει για τις μαγικές βραδιές που είναι συνδεδεμένες με ένα κομμάτι της καλοκαιρινής προσωπικής ιστορίας και ενός μουσικού πολιτισμού που πραγματικά με-μας διαμόρφωσε.

Όλα αυτά όμως δεν θα γίνονταν αν η Σάνη ήταν, απλώς, ένα ακόμα φεστιβάλ, αν δεν υπήρχε όραμα, πίστη, ενθουσιασμός και συνέπεια. Και όπως πίσω από κάθε άνδρα κρύβεται μια σπουδαία γυναίκα, έτσι συμβαίνει και με ένα τόσο πετυχημένο θεσμό: αναλαμβάνοντας το Sani Festival η καλλιτεχνική διευθύντρια Όλγα Ταμπουρή-Μπάμπαλη αναζήτησε τα καλύτερα τζαζ labels-δεν είναι τυχαίο ότι  πολλοί μουσικοί προέρχονται από τον άκρως εκλεκτό κύκλο της διεθνώς αναγνωρισμένης, περίφημης ECM με μουσικούς που κατάλαβαν πως ο λόφος δεν ήταν απλώς ένα ακόμα μέρος αλλά αυτό που ταίριαζε γάντι στην μυστηριώδη και άκρως απαιτητική ιδιοσυγκρασία τους.

Η ενότητα του Jazz on the Hill έχει γράψει εποχή και έχει γίνει ο πόλος έλξης για τα πιο διάσημα ονόματα στον χώρο της τζαζ. Ωστόσο η Ταμπουρή φαίνεται να είναι και μοναδικό λακωνικό στο να ανιχνεύει και τους σπουδαίους νέους που πρόκειται να γράψουν εποχή: δεν έχω ακούσει τα τελευταία χρόνια καλύτερο πιάνο νέου αστέρα, σε καμία συναυλία στον κόσμο, από αυτό του Νικόλα Αναδολή-πραγματικά ένα παιδί θαύμα. Ήταν και αυτός εδώ, άλλο ένα δύσκολο καλοκαίρι για την Ελλάδα όπου το φεστιβάλ λειτούργησε και πάλι σαν θύλακας. Και όλοι αυτοί οι μουσικοί έχουν παρά πολλούς λόγους, καθώς φαίνεται, για να έρχονται, ξανά και ξανά, στη Σάνη.

Ίσως να είναι το ότι ανεβαίνοντας στον λόφο σχεδόν αποκαθαίρεσαι από οτιδήποτε περιττό, ξαπλώνεις στο χορτάρι και νιώθεις την έκσταση. Βράχια, θάλασσα- η οποία περιβάλλει το λόφο από παντού-πράσινο εδώ γίνονται ένα. Για μένα η συναυλία στη Σάνη με ένα ποτήρι παγωμένο τζιν τόνικ και τα καινούργια μου σανδάλια να πατάνε στα δροσερά γρασίδια μαζί με το πρώτο φιλί του ήλιου που έχει προηγηθεί στην πιο ωραία παραλία στην Ελλάδα-αυτή του Μπούσουλα-είναι η εικόνα που έχω από την απόλυτη καλοκαιρινή ευτυχία. Από εκεί ψηλά, σαν μυσταγωγία, μπορείς και αναπολείς τους παλιούς έρωτες και τους νέους που γεννιούνται,  αφιερώνεις κομμάτια στον φίλο σου στο κινητό ή ζητάς από τη Γεωργία-ένα από τα αγαπημένα πρόσωπα που συναντάς τα καλοκαίρια στο λόφο-να σε απαθανατίσει, για μια ακόμα φορά, μπροστά από τη σκηνή.

Έχω κάνει και τις παρασπονδίες μου: έχω βγάλει φωτογραφίες ενώ απαγορεύονται, έχω κρυφοκοιτάξει πίσω από τη σκηνή, έχω γίνει ενοχλητική για αυτόγραφα. Είναι και η ελευθερία που αισθάνεσαι ότι τελικά κάτω από τον Πυργίσκο, που δεσπόζει στον λόφο, όλα είναι δυνατά. Λένε μάλιστα ότι ο Άρχοντας της Κασσάνδρας είχε κάποτε κλειδώσει τις τρεις κόρες του στους τρεις πύργους για να τις γλυτώσει από τον Σουλτάνο και ίσως να είναι αυτά τα όμορφα κορίτσια που κάπως δίνουν στον τόπο κάτι από τη δικιά τους ευλογία. Από εδώ μπορείς, επίσης, να αγναντεύεις τους φοίνικες που υψώνονται επιβλητικοί και αγέρωχοι στην παραλιακή ευθεία του Sani Resort, συνομιλώντας ιδανικά με τα διάφορα ελληνικά φυτά στο πανέμορφο Aκρωτήρι της Σάνης. Κάποιοι σκέφτομαι θα ξεκουράζονται μετά το πρώτο τους μπάνιο, άλλοι θα πιστεύουν ότι στη Σάνη δικαιώνονται οι σκληροί κόποι μιας ακόμα χρονιάς.

Με συγκλονιστική θέα μέχρι το Αιγαίο και τον Όλυμπο σε μια απέραντη έκταση όπου απλώνονται τα όνειρα, τα πάντα είναι, όπως φαίνονται, δυνατά: να συνδυάσεις τον επίγειο παράδεισο με την καλύτερη τζαζ, τη ψυχική χαλάρωση με τα πιο ωραία κλασικά ακούσματα-στο Sani Classic που συμπληρώνει ιδανικά το Jazz on the Hill. Για να πω την αλήθεια μόνο εδώ αισθάνομαι, όπως έλεγε ο Τρούμαν Καπότε στο Πρόγευμα στο Τίφανις-ότι τίποτα κακό δεν πρόκειται να συμβεί. Μονάχα μουσική, αγαλλίαση και ομορφιά σε ισόποσες, ιδανικές δόσεις. 

Μάθε περισσότερα για το Sani Festival

Tina Mandilara
Tina Mandilara
Journalist

Tina Mandilara was born in Athens and from a young age knew that she would embark on an Odyssey of her very own. When she was eight, she ran away from home with the goal of reaching Ithaki and, at the age of 12, she dreamed of travelling the world in a Citroën 2CV when she grew up. Since then, she hasn’t stopped travelling, except when she was studying: literature and philosophy at the University of Athens and post-graduate studies in Aesthetics (Essex) and Political Theory (LSE). She has translated books of beloved authors (such as Deleuze and Hobsbawm) and, since 2000, she has had the fortune of writing for magazines and newspapers in Greece (Anti magazine, To Vima, Lifo, Proto Thema, Athinorama Travel. For the moment, she is culture editor at Proto Thema and also edits Lifo’s book column).

Διαβάστε Περισσότερα