Έχω περάσει ένα αξιόλογο μέρος των σαράντα μου χρόνων στην Ελλάδα και οι εμπειρίες που αποκόμισα έχουν καθορίσει το μέλλον μου. Αφού έκανα αρκετές φορές διακοπές εκεί με τους γονείς μου, άρχισα να εξερευνώ τα νησιά μόνος μου. Έφτασα μέχρι και να παντρευτώ μια Αυστριακή σ’ ένα άγονο νησί των Δωδεκανήσων – κανείς δεν είναι τέλειος! Όμως εκείνη ήταν που μου αγόρασε ένα εισιτήριο για την Αθήνα, όπου έψαξα και βρήκα την τύχη μου ως φωτογράφος. Εργάστηκα εκεί για δέκα χρόνια και για πολλά περιοδικά και μετά πήγα στην Πάρο. Το 2010 έφερε και για ’μένα πολλές αλλαγές. Ευτυχώς, ως συγγραφέας ταξιδιωτικών οδηγών, μπορώ να επισκέπτομαι αρκετά συχνά την Ελλάδα και να ελέγχω ότι όλα είναι εντάξει. Και μ’ αρέσει αυτό που βλέπω. Θα επιστρέψω. Φέτος, έδειξα αυτή τη λατρεμένη χώρα στην καινούργια μου οικογένεια, κάτι που ήταν νέο γι’ αυτούς. Πήγαμε από την Κέρκυρα στη Λευκάδα και στους Δελφούς, εντρυφήσαμε στις ομορφιές της Αθήνας, χαλαρώσαμε στο Πήλιο και πήραμε μια ανάσα στη Θεσσαλονίκη. Ήταν απλά μια πρώτη γεύση, ένας μεζές, που λέει ο λόγος.
«Νομίζω ότι είσαι πιο Έλληνας από εμάς!»
Έχω τόσες πολλές αναμνήσεις! Οι περισσότερες τελειώνουν με τη φράση «Νομίζω ότι είσαι πιο Έλληνας από εμάς!». Για παράδειγμα, κάποτε στο αεροπλάνο ένας πρώην Διευθυντής του Υπουργείου Τουρισμού με ρώτησε πώς λέγεται το νησί πάνω από το οποίο μόλις είχαμε πετάξει. Άλλες αξέχαστες αναμνήσεις που έχω είναι οι διακοπές δίπλα στη θάλασσα στη Βάρκιζα και οι βραδινοί περίπατοι μέχρι το ζαχαροπλαστείο. Έπειτα τα αρχαία τοπία της Πελοποννήσου, οι αρχαιολογικοί χώροι γεμάτοι μυθοπλασίες και ιστορία. Κατόπιν τα νησιά, από την Κέρκυρα ως την Κάρπαθο, από τον Άγιο Ευστράτιο ως τη Γαύδο, λευκά χωριά στις Κυκλάδες, πέτρινες αγροικίες στο Πήλιο και πολύχρωμες νεοκλασικές επαύλεις. Και το πλήθος των φιλόξενων ανθρώπων παντού, αρκετοί εκ των οποίων έγιναν φίλοι μου.
Βασικά, όταν μου έρχεται λαχτάρα για κάποια ελληνική γεύση μαγειρεύω παστίτσιο ή φτιάχνω μια κλασική ελληνική σαλάτα λάχανο-καρότο. Μπορώ να φτιάξω παντζάρια με σκορδαλιά, κρέας γιαχνί ή σουπιές. Ωστόσο τίποτα από τα παραπάνω δεν μπορεί να αντικαταστήσει το χταποδάκι στα κάρβουνα μαζί με ένα ποτήρι ούζο πλάι στο κύμα. Ακόμα και το κρασί, σερβιρισμένο σε κατρούτσο στην προκυμαία της Νάουσας της Πάρου, έχει καλύτερη γεύση.
Κάθε φορά που φεύγω αγοράζω τουλάχιστον μια κούτα τσιγάρα Santé. Το ξανθό κορίτσι πάνω στο πακέτο ήταν και το μοναδικό που πλησίασα στην παραλία της Ερεσού στη Λέσβο όταν ήμουν έφηβος. Και δεν έχει αλλάξει καθόλου από τότε!
Επόμενος προορισμός είναι η Πάρος. Τα ελαιόδεντρά μου χρήζουν της προσοχής μου. Λίγο κλάδεμα και βοτάνισμα και ίσως, τελικά, να έχω το δικό μου ελαιόλαδο του χρόνου!
