H δική μου Ελλάδα
Έχω πάει σε πολλά μέρη στην Ελλάδα αλλά δεν τα έχω δει ακόμη όλα. Εύχομαι μια μέρα να έχω το χρόνο να τα καταφέρω. Περισσότερο αγαπώ τα νησιά. Πιστεύω ότι όλα είναι μοναδικά. Το καθένα έχει τις δικές του γεύσεις και παραδόσεις. Δεν βρίσκεις παντού το ίδιο μπλε: το μπλε της Νάξου είναι διαφορετικό από το μπλε της Πάρου.
Τη γεύση της σαρδέλας της Λέσβου δεν θα τη βρεις παρά μόνο εκεί. Η αρχιτεκτονική των Δωδεκανήσων – και της Σύμης ιδιαίτερα – είναι μια ιστορία από μόνη της. Λατρεύω τα τυριά της Νάξου, ιδιαίτερα το αρσενικό με ντόπια μαρμελάδα σύκο ή τα ντοματάκια της Σαντορίνης και το λευκό της κρασί. Τα ηλιοβασιλέματα είναι παντού μαγικά, αλλά αυτό που μου κόβει την ανάσα είναι και πάλι της Σαντορίνης. Από τα ηπειρωτικά, στην καρδιά μου βρίσκεται η Πελοπόννησος και ιδιαίτερα η Μάνη, ενώ αγαπημένη μου πόλη στην περιοχή είναι το Λιμένι. Τέλος, κανένας δεν πρέπει να χάσει το αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου και τις Μυκήνες.
Δεν θα ξεχάσω
Τις ανέμελες στιγμές με τα παιδιά μου και την ελευθερία που μπορούν να έχουν αλλά και αυτή τη στιγμή που νιώθεις ότι έχεις χάσει την αίσθηση του χρόνου, όπως συμβαίνει κάθε φορά που είμαστε διακοπές στην Ελλάδα.
Όταν κλείνω τα μάτια
Βλέπω τα λευκά μοναστήρια που μοιάζουν «σκαλισμένα» στους ψηλούς βράχους και αγναντεύουν τη θάλασσα. Μου έρχεται στο μυαλό, επίσης, ο Ναός του Ποσειδώνα στο Σούνιο με το υπέροχο ηλιοβασίλεμα. Είναι ένα μέρος που έχει πάντα ηρεμία, ακόμη κι αν είναι γεμάτο τουρίστες.
…τη στιγμή που νιώθεις ότι έχεις χάσει την αίσθηση του χρόνου, όπως συμβαίνει κάθε φορά που είμαστε διακοπές στην Ελλάδα
Αγαπημένη γεύση
Οι παστές σαρδέλες της Λέσβου ή σαρδέλες Καλλονής. Πραγματικά, το καλύτερο «σούσι» που είχα ποτέ.
Πήρα μαζί μου
Αγόρασα χειροποίητες κουρτίνες από το χωριό Χαλκί στη Νάξο και το πιο όμορφο κεραμικό από το Μανταμάδος στη Λέσβο. Επίσης, συνήθως παίρνω ελαιόλαδο, που είναι διαφορετικό από τόπο σε τόπο.
Επόμενος προορισμός
Θέλω να πάω στην Κάρπαθο, αλλά και να ξαναπάω στη Νάξο. Θέλω να γυρίσω τα χωριά της Ηπείρου και να ανακαλύψω άγνωστες γωνιές.
* Φωτογραφίες: Δωροθέα Μερκούρη