Η συμμετοχή στον Μαραθώνιο της Αθήνας είναι κάτι που κάθε δρομέας πρέπει να κάνει τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του. Το να ακολουθεί κανείς τα ίχνη του μαραθώνιου μύθου ως τη γραμμή τερματισμού στο ιστορικό Παναθηναϊκό Στάδιο επάξια καθιστά τον Μαραθώνιο της Αθήνας ως μια «Αυθεντική» εμπειρία.
Για εμένα, ως συντάκτη του περιοδικού Runner’s World Germany, αυτό το ταξίδι ήταν, φυσικά, ιδιαίτερα δελεαστικό. Παρόλο που δεν είχα ακόμα εμπειρία στον μαραθώνιο (τα 42.195 χιλιόμετρα από τον Μαραθώνα στην Αθήνα αποκλείονται αυτή τη χρονική στιγμή λόγω προβλημάτων τραυματισμού) ήμουν πολύ ενθουσιώδης. Παρά το γεγονός ότι άρχισα να τρέχω μόλις πριν τέσσερα χρόνια – έκτοτε έχω εξελιχθεί σε ικανό δρομέα – δε θέλω να χάνω τέτοιου είδους αθλητικές εκδηλώσεις με όλα τα πλεονεκτήματα και τις δυσκολίες τους.
Επίσης, εξυπακούεται ότι ήμουν υπεύθυνος για τη λεπτομερή κάλυψη του μαραθωνίου για το Runner’s World. Στην ιστοσελίδα του Runner’s World οι αναγνώστες θα βρουν γενικές πληροφορίες για τον μαραθώνιο, μια αναφορά της δικής μου εμπειρίας από τη διαδρομή και όλο το Σαββατοκύριακο του Μαραθώνιου καθώς και δύο βίντεο του αγώνα και της τελετής βράβευσης του καλύτερου δρομέα της χρονιάς.
Η συμμετοχή στον Μαραθώνιο της Αθήνας είναι κάτι που κάθε δρομέας πρέπει να κάνει τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του.
Δεν έτρεξα όλη την κλασική διαδρομή του μαραθώνιου. Τα 10 χμ ήταν αρκετά. Η αφετηρία ήταν σε απόσταση μόνο δύο σταθμών του μετρό από το ξενοδοχείο, κοντά στον Εθνικό Κήπο. Επομένως, είχα τον χρόνο να κοιμηθώ μέχρι και δυόμιση ώρες πριν τον αγώνα, παρά το γεγονός ότι η εκκίνηση ήταν νωρίς, στις 8:45. Οι περισσότεροι από 7.000 αθλητές που τερμάτισαν, ξεκίνησαν από ένα ελαφρώς κατηφορικό σημείο αλλά ένα χιλιόμετρο αργότερα άρχισε η σταδιακή μεν αλλά σταθερή ανάβαση στα 5,8χλμ. από τη γραμμή εκκίνησης.
Παρόλο που αναμέναμε 24 βαθμούς το μεσημέρι και ανέφελο ουρανό, η θερμοκρασία για τη διαδρομή των 10χλμ. δεν ήταν ακόμα τόσο υψηλή.Και όμως, άρχισα να νιώθω τα πόδια μου βαριά και την ανηφόρα πιο απότομη από αυτή που φαινόταν στην περιγραφή της διαδρομής. Ωστόσο, το τρέξιμο στην Αθήνα δεν έχει να κάνει μόνο με τους χρόνους που θα επιτευχθούν αλλά, κυρίως, με τον μύθο του μαραθωνίου και τη μοναδική στιγμή του τερματισμού. Έτσι, ανυπομονούσα να φτάσω στη γραμμή τερματισμού στο Ολυμπιακό Στάδιο του 1896, όπου διεξήχθησαν οι πρώτοι σύγχρονοι Ολυμπιακοί Αγώνες.
Ξαφνικά, τα πόδια μου έγιναν ελαφρά σαν πούπουλα και ένιωσα ασυγκράτητος. Τα τελευταία 150 μέτρα για το Παναθηναϊκό στάδιο ήταν πολύ συγκινητικά. Περίπου δυόμιση χιλιετίες μετά τη διαδρομή των 42χλμ. του Φειδιππίδη από τον Μαραθώνα στην Αθήνα και 119 χρόνια μετά τον τερματισμό του πρώτου σύγχρονου μαραθωνοδρόμου Ολυμπιονίκη, του Σπύρου Λούη, είχα το προνόμιο – όπως χιλιάδες άλλοι αθλητές μια φορά τον χρόνο – να τρέξω ως τη γραμμή τερματισμού σε αυτόν τον ιστορικό χώρο. Το γεγονός ότι το χρονόμετρο σταμάτησε στα 37’:31΄΄, λιγότερο από ένα λεπτό παραπάνω από ότι είχα υπολογίσει, ξεχάστηκε εντελώς και δεν είχε καμιά σημασία. Απόλαυσα τη στιγμή κι ένιωσα ότι αποτελούσα μέρος της ιστορίας των αγώνων δρόμου μεγάλων αποστάσεων.
Την προηγούμενη μέρα, είχα απολαύσει ένα ωραίο πρόγραμμα, το οποίο ολοκλήρωσε το ταξίδι μου, παρά τον περιορισμένο χρόνο μου στην Αθήνα. Οι ξεναγοί με οδήγησαν από το Μουσείο της Ακρόπολης, στο λόφο του Φιλοπάππου και τα πιο όμορφα μέρη της σύγχρονης Αθήνας. Δυστυχώς, δεν είχε απομείνει χρόνος για μια εκτενή περιήγηση στην Ακρόπολη και το μουσείο της, αλλά το συστήνω ανεπιφύλακτα σε όσους έρχονται στην Αθήνα για τουρισμό. Ο λόφος του Φιλοπάππου είναι ένα καλά κρυμμένο μυστικό. Ελάχιστη αναμονή σε σχέση με την Ακρόπολη και φανταστική θέα 360 μοιρών στην Αθήνα ανταμείβουν τον επισκέπτη για τη σύντομη ανάβαση.
Από εκεί μπορεί κανείς να απολαύσει την υπέροχη θέα της Ακρόπολης από διαφορετικές οπτικές γωνίες. Επίσης, η νεανική street art, σε μικρή απόσταση από τους δύο λόφους, θα δελεάσει τους ενδιαφερόμενους τόσο όσο και τα υπέροχα εστιατόρια και μπαρ που μερικές φορές δεν είναι πολύ εμφανή από τον δρόμο. Υπάρχει, επίσης, μουσείο στο Παναθηναϊκό Στάδιο όπου όλοι όσοι ενδιαφέρονται για τον αθλητισμό και τον Ολυμπιακό ιδεώδες θα ανακαλύψουν ιδιαίτερα αξιόλογα εκθέματα.
Μετά από τις πρώτες μου –σχεδόν τρεις – μέρες στην Αθήνα, μπορώ να πω ότι αυτή την πόλη οπωσδήποτε αξίζει να την επισκεφτεί κανείς και μια μέρα θα επιστρέψω για όλη τη διαδρομή από τον Μαραθώνα ως την Αθήνα.
