Πίσω στο 2007, τον πρώτο χρόνο που διορίστηκα στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, έπρεπε να δηλώσω νομούς προτίμησης και να υπηρετήσω σε έναν από αυτούς. Μου έτυχε ο Νομός Καβάλας και συγκεκριμένα η Θάσος.
Για να είμαι ειλικρινής, αρχικά με ξένισε η ιδέα ότι θα πρέπει για τουλάχιστον ένα χρόνο να κατοικήσω εκεί, μιας και ήμουν ήδη συνηθισμένος στις επιλογές που προσφέρει η Αθήνα.
Άρχισα από νωρίς να αντιλαμβάνομαι ότι «εισέρχομαι» σε έναν ξεχωριστό παράδεισο.
Η έδρα μου τότε θα ήταν η κωμόπολη Λιμενάρια στο νότιο τμήμα του νησιού. Ακόμη θυμάμαι έντονα τους γλάρους που έπαιρναν στον αέρα μπισκότα από το χέρι μου κατά τη διαδρομή μου από το λιμάνι της Καβάλας προς τον Πρίνο της Θάσου. Άρχισα από νωρίς να αντιλαμβάνομαι ότι «εισέρχομαι» σε έναν ξεχωριστό παράδεισο.
Εγκαταστάθηκα στα Λιμενάρια, σε ένα σπίτι σε απόσταση – χωρίς υπερβολή – μίας ανάσας από τη θάλασσα. Ξεκίνησα τη δουλειά μου στο Γυμνάσιο και το Λύκειο της περιοχής και έκτοτε κάθε μέρα που περνούσε δενόμουν όλο και περισσότερο με το μέρος και τους ανθρώπους του.
Δεν θα ξεχάσω
Τις αμέτρητες βόλτες από τα αλπικού τύπου βουνά με κορυφή το Υψάριο ή Ψαριό μέχρι τις θάλασσες που αγγίζουν τα πεύκα.
Το μεσημεριανό φαγητό της Κυριακής στο ορεινό χωριό Καζαβίτι με φίλους και συναδέλφους.
Το κατάλευκο θασίτικο μάρμαρο που κάνει τα βότσαλα στις παραλίες, όπως ο Παράδεισος και η Σαλιάρα, να φαντάζουν από άλλο πλανήτη.
Την πυκνότητα της πανέμορφης πανίδας της.
Όταν κλείνω τα μάτια
Σκέφτομαι πως είμαι σε ένα αμάξι, και ξεκινάω το γύρο του νησιού με την απέραντη θάλασσα να αντιλαμψίζει το χρυσαφί ηλιοβασίλεμα, ενώ μετά από κάθε στροφή περιμένω την επόμενη θέα που θα ζωγραφίσει στο μυαλό μου πεύκα, ελιές, θάλασσα, βράχο και ουρανό.
Αγαπημένη γεύση
Χταποδοκεφτέδες που όμοιούς τους δεν έχω ξαναγευτεί. Φτιαγμένοι με μεράκι από τις τοπικές ταβέρνες των Λιμεναρίων με ολόφρεσκα υλικά και άρωμα θάλασσας.
Πήρα μαζί μου
Ένα ζωντανό νεογέννητο ψαράκι από την ορεινή λίμνη των Μαριών το οποίο φιλοξενώ στο ενυδρείο μου.
Επόμενοι προορισμοί
Κάπου που έχω βέβαια ξαναπάει. Στην Τήνο, νησί που έχω συνδυάσει με γαλήνη και ηρεμία, και την Ελαφόννησο για να θαυμάσω ξανά τα σμαραγδένια νερά της και να περπατήσω ανάμεσα στις αμμοθίνες αφήνοντας παντού πατημασιές μαζί με τη γυναίκα μου.
