Το να περιοδεύεις στην Ελλάδα σημαίνει ότι κάθε καινούργιος τόπος γίνεται το σπίτι σου για λίγες μέρες. Στην καλοκαιρινή μας περιοδεία, τον Ιούλιο και τον Αύγουστο, ανακαλύψαμε ένα σωρό καινούργια μέρη και μπορούμε ειλικρινά να πούμε ότι κάθε ένα από αυτά είχε κάτι αξιομνημόνευτο. Η περιοδεία μας άρχισε στην Πελοπόννησο, από το μαγευτικό ηλιοβασίλεμα στον κόλπο της Καλαμάτας ως την όμορφη ακτή της δυτικής Πελοποννήσου και από εκεί στους αμπελώνες που βρίσκονται στους λόφους γύρω από την Κόρινθο και στα παραθαλάσσια κλαμπ κοντά στην Πάτρα και το Αίγιο. Από εκεί πήγαμε οδικώς ως τη Χαλκιδική όπου οι παραλίες εναλλάσσονται με όμορφα ορεινά χωριά. Και μετά στην Κρήτη για μια από τις πιο αλησμόνητες συναυλίες μας σε μια παρθένα παραλία λίγο έξω από τον Άγιο Νικόλαο, η οποία μετατράπηκε σε υπαίθριο συναυλιακό χώρο σε μια μόνο μέρα. Είχαμε μόνο τα απαραίτητα αλλά τι άλλο χρειάζεσαι όταν παίζεις σε μια παραλία με θέα τη θάλασσα;
Μια από τις κορυφαίες στιγμές του καλοκαιριού που πέρασε ήταν το Ηραίο, ένα ήσυχο μικρό χωριό στη Σάμο, πολύ κοντά στο αεροδρόμιο του νησιού. Κάθε χρόνο φιλοξενείται εκεί ένα από τα πιο ενδιαφέροντα μουσικά φεστιβάλ του νησιού, με την απλή ονομασία Μουσικό Φεστιβάλ Ηραίου, και το χωριό μπαίνει σε εορταστικούς ρυθμούς από αργά το απόγευμα μέχρι την ανατολή. Εκεί γνωρίσαμε τον ιδιοκτήτη του μάλλον καλύτερου εστιατορίου για ψάρι και θαλασσινά που έχουμε ποτέ επισκεφτεί. Με δικό του ψαροκάικο, λαχανικά δικής του παραγωγής, τραπέζια στην άμμο… με άλλα λόγια όλα όσα περιγράφουν ένα παραδοσιακό εστιάτορα. Δυστυχώς, τα καταφέραμε να πάμε μόνο μετά το τέλος της συναυλίας και τα περισσότερα πιάτα είχαν ήδη τελειώσει. Την επομένη πετούσαμε στη 1 το μεσημέρι οπότε δεν θα υπήρχε χρόνος για ένα πλήρες γεύμα. Ευτυχώς, εκείνος διαισθάνθηκε την απογοήτευσή μας και υποσχέθηκε να ανοίξει για χάρη μας το εστιατόριο το επόμενο πρωί νωρίτερα από ότι συνήθως. Πράγματι , στις 11 πμ την άλλη μέρα, ήταν εκεί για να μας καλωσορίσει με φιάλες τσίπουρο στον πάγο κι ένα τραπέζι γεμάτο λιχουδιές. Κάποια στιγμή αρχίσαμε να ανησυχούμε για την πτήση και σηκωθήκαμε να φύγουμε, όμως εκείνος μας σταμάτησε, κοίταξε τον ουρανό, είπε: ‘Δεν έχω δει το αεροπλάνο να έρχεται’ και μας πρόσφερε κι άλλα ποτά. Προφανώς επειδή το αεροδρόμιο είναι τόσο κοντά, οι ντόπιοι δεν φεύγουν αν δεν δουν πρώτα το αεροπλάνο να πλησιάζει. Και παρόλο που ήταν μεθυσμένος όπως κι εμείς, δεν άφηνε τον ουρανό από τα μάτια του, και μας παρακίνησε να φύγουμε ακριβώς την κατάλληλη στιγμή. Σε λιγότερο από 20΄αργότερα ήμασταν ήδη μέσα στο αεροπλάνο. Μεθυσμένοι και χορτάτοι σαν βασιλιάδες.
Είχαμε μόνο τα απαραίτητα αλλά τι άλλο χρειάζεσαι όταν παίζεις σε μια παραλία με θέα τη θάλασσα;
Ένα από τα τοπία που δεν θα ξεχάσουμε ποτέ είναι πιθανότατα το ηλιοβασίλεμα από το Καστράκι, ένα συναυλιακό χώρο στον απόκρημνο λόφο πάνω από τον κόλπο της Καλαμάτας.
Μερικές από τις αγαπημένες μας γεύσεις είναι ένα ιδιαίτερο είδος οστρακόδερμου, κάτι ανάμεσα σε καραβίδα και αστακό που δοκιμάσαμε στην παραλία Βελίκα, βόρεια της Λάρισας. Οι μοναδικές ωμές σαρδέλες της Λέσβου που θυμίζουν σούσι. Το πεντανόστιμο – αν και με χαρακτηριστική μυρωδιά – αρνί στα κάρβουνα στο Συκούριο και τα τσιπουράδικα (η ελληνική εκδοχή των τάπας μπαρ) στο Βόλο.
Φεύγοντας παίρνουμε πάντα μαζί μας αναμνήσεις από ένα σωρό μέρη στα οποία θέλουμε να επιστρέψουμε είτε με το συγκρότημα είτε στον προσωπικό μας χρόνο.
Θέλουμε οπωσδήποτε να ξαναπάμε στο Ηραίο, για όλο το πακέτο φεστιβάλ, φαγητού και νυχτερινής ζωής. Επίσης, η Κρήτη και ειδικά το νότιο μέρος της, πάντα αποτελεί ένα προορισμό όπου μπορεί κανείς να ανακαλύψει θαυμάσια καινούρια μέρη. Επίσης, η ηπειρωτική Ελλάδα, της οποίας η ακτογραμμή από τη Λάρισα ως την Κατερίνη είναι ένας προορισμός που δεν είναι ευρέως γνωστός αλλά που σαφώς μας εντυπωσίασε.
