40 χρόνια επισκέπτομαι τη Ρόδο και κάθε φορά νιώθω την «ευκαιρία-προνόμιο» μιας καινούργιας ανακάλυψης. Μα θέαμα θα είναι; Εστιατόριο; Εμπορικό; Ένας καινούργιος φίλος σε κάποιο ορεινό χωριό; Ένα νέο ξενοδοχείο, από εκείνα που μαγεύουν την καρδιά του επισκέπτη και γεμίζουν το Instagram με μοναδικές φωτογραφίες; Μια παρουσίαση βιβλίου; Ένα ταξίδι στην τέχνη, ακολουθώντας τα χνάρια μεγάλων σύγχρονων δημιουργών που παρουσιάζονται στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης; Ή μήπως ένα ταξίδι στο χωροχρόνο αλλοτινών εποχών, που το στίγμα τους παραμένει ανεξίτηλο;
Αυτό! Ναι, αυτό το βιωματικό ταξίδι είναι το κρυμμένο διαμάντι στον ανθό του ιβίσκου. Η μέθη με αδρεναλίνη! Γιατί στην πόλη της Ρόδου υπάρχουν ορισμένα σημεία που αναβλύζουν ιστορία, πολιτισμό, γοητεία, αρχιτεκτονική, μυσταγωγία, αρχοντιά και γούστο.
Οι φωτογραφίες -όποτε κι αν τραβηχτούν σ’ αυτά τα μέρη-απαθανατίζουν μονάχα την αίσθηση πως η Ρόδος έχει κερδίσει το χρόνο, ανεξάρτητα από τη μόδα που απεικονίζει σαν είδωλο κάθε φιγούρα.
Η παλιά πόλη, η ροδιακή έπαυλη, το Μανδράκι και τα κτίρια επί της Εβδόμης Μαρτίου, το ενυδρείο, η παραλιακή διαδρομή από την Ψαροπούλα ως τα Κρητικά και το ιστορικό Ξενοδοχείο Grande Albergo delle Rose – Casino Rodos είναι το σκηνικό που σου χαρίζει μια βόλτα στην αιωνιότητα. Τούτοι οι τόποι, με ιστορία αιώνων, ή του αιώνα, πλάστηκαν με ιταλικό πορόλιθο για να μείνουν συμβολικοί όσο τους αντέξουν τα χρώματα της θάλασσας που αγναντεύουν.
Σαν κουρσάρος, κάθε φορά προσπαθώ να εισβάλω στις μυστικές τους γωνιές. Θέλω να δω απ’ εκεί πόσο καλά είναι κρυμμένα τα αποστάγματα των εποχών που τις διαπέρασαν.
Είμαι βέβαιος ότι λίγοι είχαν την περιέργεια να περπατήσουν στις κουίντες του θεάτρου. Ακόμη λιγότεροι αντλούν εκούσια τον γήινο μαγνητισμό που εκπέμπουν οι πετρωτοί δρόμοι μέσα στο κάστρο. Άραγε, πόσοι θέλησαν να εξερευνήσουν τα ερείπια του μύλου ή να αγκαλιάσουν τα βράχια την ώρα της φωτοφάσης για να νιώσουν εξιλεωμένοι ναυαγοί της μοίρας και της αλμύρας; Ελάχιστοι.
Γιατί στην πόλη της Ρόδου υπάρχουν ορισμένα σημεία που αναβλύζουν ιστορία, πολιτισμό, γοητεία, αρχιτεκτονική, μυσταγωγία, αρχοντιά και γούστο.
Όπως ελάχιστοι είχαν την «ευκαιρία-προνόμιο» να περιηγηθούν τη λιτή μεγαλοπρέπεια των χώρων του σημερινού καζίνου που στεγάζεται στο ιστορικό Ξενοδοχείο. Εκεί, όπου δεν γυρίζουν μόνον οι μπίλιες που ανεβάζουν την αδρεναλίνη των παικτών, αλλά και εκατοντάδες αγαπημένα «φαντάσματα» διάσημων προσώπων που έζησαν μικρά ή μεγάλα όνειρα στους κήπους, στα σαλόνια και στα δωμάτια του.
Η Ρόδος ήταν και είναι ο τόπος του κοσμοπολιτισμού. Γιατί «γεννήθηκε» από αυτόν και συνεχίζεται να απευθύνεται σε κοσμοπολίτες. Σε ανθρώπους που αποζητούν μήτρες πολιτισμού ακόμη και στην άμμο.-